«Στη σοφία καταφύγιο». Αυτό είναι το επίσημο μότο του Σχολομαντείου. Υποθέτω ότι θα μπορούσαμε κιόλας να πούμε πως ισχύει• μόνο που η σοφία δύσκολα κατακτιέται, οπότε το καταφύγιο πάει περίπατο.

Το πολυαγαπημένο μας σχολείο βάζει τα δυνατά του για να καταβροχθίσει όλους τους μαθητές του - μόνο που τώρα που έφτασα στο τελευταίο έτος και κατάφερα επιτέλους να αποκτήσω μια χούφτα συμμάχους, δείχνει ξαφνικά μια πελώρια λαχτάρα ειδικά για μένα. Και ακόμα κι αν καταφέρω με κάποιον τρόπο να υπερνικήσω τις αμέτρητες ορδές από μαλαφικάρια που μου στέλνει κατά κύματα και να τα βγάλω πέρα με όλες τις εξουθενωτικές εργασίες που μου αναθέτει, δεν έχω ιδέα με ποιον τρόπο θα καταφέρουμε εγώ και οι σύμμαχοί μου να βγούμε ζωντανοί από την αίθουσα αποφοίτησης.

Εκτός, βέβαια, και αν αποδεχτώ τελικά την προδιαγεγραμμένη μοίρα μου και στραφώ στη σκοτεινή μαγεία και στον όλεθρο. Αυτό θα μου επέτρεπε φυσικά να βγω αποδώ μέσα στο άψε σβήσε. Ο δρόμος της σοφίας, δεν το συζητώ.

Ωστόσο, είμαι αποφασισμένη να μην ενδώσω - ούτε στα μαλαφικάρια, ούτε στη μοίρα, και κυρίως στο Σχολομαντείο. Θα καταφέρω να οδηγήσω τον εαυτό μου και τους φίλους μου έξω από αυτό το απαίσιο μέρος μια για πάντα - ακόμα κι αν είναι το τελευταίο πράγμα που θα κάνω στη ζωή μου.