Ξεφυτρώνουν μέσα μας, από γνωστά άγνωστα ερεθίσματα, το μυαλό μας όμως κολλάει και τις επεξεργάζεται χωρίς όρια, γιατί η ανυπαρξία ορίων είναι το χάρισμα των σκέψεων.
Ποια είναι τα όρια; Ο χώρος, ο χρόνος, ο φυσικός κόσμος, οι κοινωνικές νόρμες που μέσα τους κινούμαστε. Όταν τα όρια εξαφανίζονται η κατεύθυνση γίνεται ανεξέλεγκτη. Τότε αναμετριόμαστε με τον πολλαπλό εαυτό μας και μπορεί να μεταμορφωθούμε. Και μετά; Επιστρέφουμε στον πρότερο εαυτό μας ή όχι; Είμαστε κάποιοι άλλοι;
Υπάρχει τέλος, τόσο με την έννοια του ορίου όσο και με την έννοια του σκοπού, σε όλο αυτό;
Μην απαντήσετε. Διαβάστε τις μικρο-ιστορίες που δεν χρειάζονται πολλές λέξεις για να αφηγηθούν την ιστορία τους.