Ο Αδόλφο Μπιόυ Κασάρες διερευνά εδώ τη φύση του εγκλεισμού, τις έννοιες της επιτήρησης και της τιμωρίας, τις επιπτώσεις της πειθαρχικής εξουσίας πάνω στα σώματα των φυλακισμένων. Πολύ πριν από την ιδιοφυή ανάλυση των σωφρονιστικών συστημάτων που επιχείρησε ο Μισέλ Φουκό, ο Αργεντινός συγγραφέας μιλάει για τη "βιο-εξουσία" που ασκεί ο τιμωρός πάνω στον τιμωρημένο, αναλύει την εξίσωση καταναγκασμού και υποταγής, αναδεικνύει την παρανοϊκή διάσταση της δίψας για χειραγώγηση. Όμως πηγαίνει ακόμη μακρύτερα.

Μπλέκοντας πραγματικότητα και φαντασία, φιλοσοφικό στοχασμό και μυθική σκέψη, μεταφυσική αγωνία και περιπετειώδη πλοκή, ο Κασάρες μας δίνει μια εφιαλτική αλλά εξαιρετικά συναρπαστική αλληγορία.

"Θα επιθυμούσα να είμαι ο Μπιόυ επειδή ανέκαθεν τον θαύμαζα ως συγγραφέα και τον εκτιμούσα ως άτομο". Χούλιο Κορτάσαρ.