Κεντρικό πρόσωπο του μυθιστορήματος είναι η Κλέλια, γύρω από την οποία ζουν, κινούνται, φλυαρούν, χασομερούν, καπνίζουν, γελούν, μουρμουρίζουν, ζηλεύουν, τέσσερις άνδρες. Το μυθιστόρημα, ωστόσο, είναι κάτι παραπάνω από απλή εξιστόρηση συμβάντων. Από τη σύγκριση πραγματικότητας και φαντασίας γεννιέται ένας πίνακας με διπλό θέμα -το όνειρο των μακρών διακοπών και τη μεταφορά του αστικού βίου στην εξοχή-, όπου τα χρώματα είναι καθαρά, αμιγή, χωρίς το περιττό βάρος του ιμπρεσσιονιστικού φωτός. Είναι χρώματα που δεν υπάρχουν στη «φυσική» φύση, χρώματα που την αντιστρατεύονται.