ΜΑΡΤΥΡΙΕΣ ΚΑΙ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΙΚΟ ΟΡΓΑΝΙΣΜΟ ΛΑΜΠΡΑΚΗ 1957-2017
Η ιστορία του μεγάλου δημοσιογραφικού συγκροτήματος μέσα από τις προσωπικές στιγμές των «δικών» του ανθρώπων. Εξήντα ένα πρόσωπα δίνουν ανθρώπινη όψη στο εκδοτικό δημιούργημα της οικογένειας Λαμπράκη αλλά και τη δική τους εκδοχή για τη δύναμη και την επιρροή του. Σημαντικοί δημοσιογράφοι, ο Γιάννης Μαρίνος, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος, ο Ριχάρδος Σωμερίτης, ο Γιάννης Καρτάλης, ο Γιάννης Πρετεντέρης, ο Πέτρος Ευθυμίου, η Λιάνα Κανέλλη, ο Παντελής Καψής, ο Χρήστος Μεμής, ο Στέλιος Κούλογλου, ο Παύλος Τσίμας, η Αγλαΐα Κρεμέζη και πολλοί άλλοι, μιλούν για το πέρασμά τους από τα γραφεία των εφημερίδων και των περιοδικών του ΔΟΛ. Αναγνωρισμένοι γελοιογράφοι και σκιτσογράφοι, όπως ο Κώστας Μητρόπουλος και ο Σπύρος Ορνεράκης, διευθυντές κυκλοφορίας, διορθωτές, art directors περιγράφουν τη ζωή τους πλάι σε μυθικές φιγούρες των ΜΜΕ, ξετυλίγοντας την ιστορία του ελληνικού Τύπου από το χαρτί στην εποχή της 4ης Βιομηχανικής Επανάστασης. Καθηγητές πανεπιστημίου, ανάμεσά τους ο Ηλίας Νικολακόπουλος, σχολιάζουν κομβικές, αμφιλεγόμενες στιγμές της διαδρομής των εφημερίδων Το Βήμα και Τα Νέα, με κορυφαία αυτή των Ιουλιανών. Προσωπικότητες, όπως ο Ευάγγελος Βενιζέλος και ο Θεόδωρος Ρουσόπουλος, ο Γεώργιος Μπαμπινιώτης και ο Νάσος Βαγενάς, καταθέτουν τη δική τους μαρτυρία. Μνήμες για τις τελευταίες μέρες του ΔΟΛ, όπως τις έζησε στο πλάι του Σταύρου Ψυχάρη, ανασύρει η σύζυγός του, η δημοσιογράφος Χριστίνα Ψυχάρη.
Ανέκδοτες φωτογραφίες, άγνωστα ιδιόχειρα σημειώματα και σκίτσα πλαισιώνουν την έκδοση. Στις σελίδες του βιβλίου μεγάλος πρωταγωνιστής είναι ο Χρήστος Λαμπράκης, για τον οποίο μιλούν πρώτη φορά πρόσωπα του στενού του περιβάλλοντος, από την αδελφή του Λένα Σαββίδη ως τη γραμματέα του Ειρήνη Μπίθα και τον οδηγό του Γιάννη Ταλάντη. Αποκαλύπτουν την ιδιοσυγκρασία, τις συνήθειες, την πολυσχιδή -ενίοτε αφανή- δράση του. Σκιαγραφούν την προσωπική διαδρομή του, αρχής γενομένης το 1957, οπότε και ανέλαβε το Συγκρότημα μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του, ως τον δικό του θάνατο το 2009, την αρχή του τέλους για τον ΔΟΛ, που κατέρρευσε μόλις οκτώ χρόνια αργότερα. Φιλοτεχνούν εν τέλει μια άτυπη πολιτική βιογραφία του τελευταίου παραδοσιακού εκδότη. Και μια τοιχογραφία της ιστορίας του τόπου.
