ΘΕΑΤΡΙΚΑ ΔΟΚΙΜΙΑ ΚΑΙ ΜΙΚΡΕΣ ΜΕΛΕΤΕΣ

Ιδιαίτερες και εξειδικευμένες θεατρικές διαδρομές που ρίχνουν φως: (α) σε γνωστές ή λιγότερο γνωστές περιοχές της ιστορίας του θεάτρου (Commedia dell Arte, Επτανησιακό θέατρο, Μικρό όργανο για το Πολωνικό θέατρο) (β) σε πρόσωπα των οποίων η θεατρική τους παρουσία επικαλύφθηκε από τη λογοτεχνική ή την ποιητική τους ιδιότητα (Το θέατρο του Νίκου Καζαντζάκη, ο θεατρικός Βλαντίμιρ Μαγιακόφσκι) είτε θεωρήθηκαν αντισυμβατικά και εναλλακτικά (Χάρολντ Πίντερ, Μπερνάρ-Μάρι Κολτές), αρχικά αμφισβητήθηκαν ως αιρετικά και αναγνωρίστηκαν προϊόντος του χρόνου (Σάρα Κέην, Δημήτρης Δημητριάδης) είτε υπήρξαν συγγραφείς ενός μόνο θεατρικού έργου - «Τρισεύγενη» του Παλαμά. (γ) σε έργα που, αν και ολιγοπαιγμένα, θεωρήθηκαν υβριδικά για την εξέλιξή της θεατρικής παραγωγής του δημιουργού τους («Πλατόνοφ» του Τσέχωφ) (δ) σε δραματοποιημένες παραστάσεις ειδικού ενδιαφέροντος, που έφεραν στη σκηνή θεμελιώδη έργα της Αρχαίας Ελληνικής Γραμματείας (τα γενέθλια του Ομήρου, την ιστορία του Θουκυδίδη) (ε) σε θέματα διαχρονικού αλλά και σύγχρονου θεατρικού προβληματισμού (Γλώσσα του σώματος ή σωματοποιημένου λόγου, Το θέατρο ως μορφή κοινωνικής διαμαρτυρίας και συναίσθησης, Ο «ξένος» στην αρχαία τραγωδία. Η σεξουαλική κακοποίηση - «Μέδουσα», ένα δείγμα σύγχρονης δραματουργίας, Μια παρακαταθήκη για εκκολαπτόμενους ηθοποιούς, το θέατρο σε μεταπανδημικούς καιρούς, η κριτική θεάτρου - Η κριτική της κριτικής) (5) στη διεθνοποίηση του Φεστιβάλ της Επιδαύρου με την παρουσία ξένων θιάσων και θεατρικών σχημάτων στην ορχήστρα του διάσημου θεάτρου του Πολυκλείτου (Schauspiele, Comedie Francaise, National Theatre of England).