«Μπάλα είναι ένα πράγμα που κυλάει, κάποιες φορές πετάγεται ψηλά. Πατέρας είναι ένας άντρας που για πολύ καιρό είναι πιο ψηλός από εσένα. Πριν πάει για εξομολόγηση ο πατέρας μου, ξυρίζεται και φοράει καθαρό πουκάμισο. Όποιος θα ’θελε να παίξει μπάλα μ’ ένα κεφάλι μόνο η μύτη θα τον ενοχλούσε». Ας ακούσουμε με προσοχή τη φωνή της αφηγήτριας. Ας δούμε πώς προσπαθεί να βγάλει νόημα από όσα παρατηρεί γύρω της, στο σπίτι της, στην αυλή του σχολείου της, στον δρόμο. Σε αντίθεση με τη μητέρα της, τα δικά της μάτια είναι μαύρα. Τι σημαίνουν άραγε οι πυροβολισμοί; Υπάρχουν γυάλινα κόκαλα; Υπάρχουν πέτρινοι άνθρωποι; Και πού ακριβώς βρίσκεται η αλήθεια; Μια απειλητική αμφισημία ορίζει τα πάντα σε τούτη τη φοβερή ιστορία.

Στο τρίτο της βιβλίο, το σύντομο μυθιστόρημα Παιχνίδι με τις λέξεις (2004), η Τζέννυ Έρπενμπεκ διεισδύει με εκπληκτική δεξιοτεχνία στον εσώτερο κόσμο μιας κοπέλας η οποία κατάφερε να επιβιώσει από ένα «βρόμικο» δικτατορικό καθεστώς, στη «χώρα του αιώνιου καλοκαιριού», κάπου στη Νότια Αμερική. Ανακαλύπτουμε, λοιπόν, τους γονείς της και τους παράξενους επισκέπτες της ζωής της.