ΕΝΑΣ ΕΛΛΗΝΑΣ ΕΥΓΕΝΗΣ

Ο κύριος σκοπός της συγγραφής του βιβλίου αυτού δεν είναι να στερήσει από τους Ιταλούς, και πιο συγκεκριμένα από τους Γενοβέζους (ούτε ακόμη και από τους Σπανιόλους και τους Πορτογάλους), την τιμή να διεκδικούν τον σπουδαίο Εξερευνητή ως συμπατριώτη τους. Έχει επισημανθεί προσεκτικά ότι ο ίδιος ο Κολόμβος μπορεί να επέτρεψε την επικράτηση της άποψης ότι είχε προσωπικούς δεσμούς με τη Γένοβα ή τη Λιγουρία, και ότι ιστορικά τέτοιοι δεσμοί υπήρξαν τουλάχιστον μέσω των διασυνδέσεων του Οίκου των Παλαιολόγων και της καταγωγής της συζύγου του. Αλλά εις το όνομα του δικαίου και της κοινής λογικής ας πάψουν να λένε στον πλανήτη ότι ο επιφανής θαλασσοπόρος ήταν «λαναράς», ή «ταπεινός τεχνίτης» στα πρώιμα χρόνια του (δηλαδή κατά τη διάρκεια ολόκληρης εκείνης της περιόδου της ζωής κατά την οποία συνήθως μαθαίνεται η ναυτοσύνη), και μετά πωλητής ή έμπορος μάλλινων ειδών και, επομένως, δεν γνώριζε πολλά από πλοήγηση• ότι άλλοι ναυτικοί, που τον συνόδευσαν στο πρώτο ταξίδι του, ήταν «πολύ πιο καταρτισμένοι από αυτόν», και ότι «δεν θα μάθουμε ποτέ με σιγουριά» πώς ένας άνδρας αυτού του είδους «πέτυχε να αποσπάσει τον σεβασμό πολυμαθών, ιερέων και αυλικών», και να καταφέρει τόσα αρκούντως εκπληκτικά πράγματα.

Αν οι υποτιθέμενοι συμπατριώτες του αθάνατου Εξερευνητή θέλουν να υπερασπιστούν τον θρύλο της γενοβέζικης καταγωγής του, ας προσπαθήσουν να του βρουν κάποια άλλη οικογένεια και κάποιο άλλο έτος γεννήσεως. Γιατί, βεβαιότατα, ο εξερευνητής της Αμερικής δεν ήταν ο γιος του υφαντή Ντομένικο Κολόμπο από τη Γένοβα, ούτε μοιάζει κατ’ ελάχιστον ευλογοφανές ότι γεννήθηκε το έτος 1451, και ότι πέθανε σε ηλικία 55 χρονών. Αλλά, πάνω από όλα ας σταματήσουν να αναπαριστούν τον σπουδαίο νεκρό άνδρα, ευθέως ή εμμέσως, ως απατεώνα και τσαρλατάνο• διότι εάν ήταν τέτοιου είδους άτομο, κανείς δεν θα τον διεκδικούσε τόσο φανατικά ως συμπατριώτη του.