ΣΤΑΓΟΝΕΣ ΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΧΑΜΟΓΕΛΟΥ

Για τη συγγραφή των παρόντων διηγημάτων, πηγή έμπνευσης αποτέλεσαν απλοί, καθημερινοί άνθρωποι με τους οποίους ήρθα σε επαφή. Μέσα από αυτή την αλληλεπίδραση, αποκόμισα χρήσιμες εμπειρίες και γνώσεις και κατέληξα σε σημαντικά συμπεράσματα, αναφορικά με τη σπουδαιότητα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της ακεραιότητας, της οικολογικής ευαισθησίας και της φιλοζωικής συμπεριφοράς. Και αυτό με όσο μπόρεσα πιο λιτό, πιο σαφές, πιο συνοπτικό και πιο ευπρεπή τρόπο και λόγο. Με ιδιαίτερη δε προσπάθεια το «μικρό» που περιγράφεται να προσδίδει καθολικότητα. Οι διπλανοί μας δεν είναι όλοι της «αρετής», είναι και της «κακίας», σε διαφορετικό, βέβαια, βαθμό ο καθένας και στις δύο περιπτώσεις. Αυτή η αναλογία αναπαρίσταται και στα φανταστικά πρόσωπα στα κείμενα. Συνειδητά περιόρισα τα δεύτερα. Στην ταραγμένη, αγχώδη, νευρωτική, ή και εφιαλτική περίοδο που ζούμε, θεωρώ πως είναι ό,τι πιο αναγκαίο το ξαλάφρωμα της ψυχής και, παράλληλα, η αναζωπύρωση κάποιων διαχρονικών αξιών.