Ο Αίμων Εαυτού είναι πενήντα τριών ετών. Ανατράφηκε για να μεγαλουργήσει στη δικηγορία. Και απέτυχε. Έκανε οικογένεια, απέκτησε παιδί. Και απέτυχε. Πάνω από κάθε αποτυχία του πλανάται το φάντασμα της μητέρας του, μιας μητέρας σκληρής, που δεν τον αγάπησε ποτέ αληθινά, μιας μητέρας άδικης, που τον συνέκρινε με τον επιτυχημένο παππού του, μιας μητέρας αχόρταγης, που πάντα ζητούσε περισσότερα, μιας μητέρας νεκρής, δίπλα στην οποία ο Αίμων Εαυτού κοιμάται εδώ και έξι ολόκληρα βράδια.