Τα θαύματα του Χριστού και συγκεκριμένα οι θεραπείες αποτέλεσαν για τους Πατέρες ένα ζωντανό σωτηριολογικό γεγονός, το οποίο αφορά τον κάθε πιστό ξεχωριστά και ταυτόχρονα όλη την Εκκλησία. Για τη γραμματειακή παράδοση η θεραπεία κάθε ασθενή που προσέγγιζε τον Χριστό δεν αποτελεί ένα ιστορικό γεγονός, αλλά μία διαρκή σωτηριολογική και εκκλησιολογική πραγματικότητα που επαναλαμβάνεται στη ζωή της Εκκλησίας και του κάθε πιστού. Οι θεραπείες σηματοδοτούν την εν Χριστώ ψυχική και σωματική μεταμόρφωση κάθε ανθρώπου, αποτελούν παραδείγματα βίου και παρακινούν τους χριστιανούς να αλλάξουν τη ζωή τους δείχνοντας μετάνοια και εμπιστοσύνη για τη θεραπεία τους στον Χριστό, ο οποίος θα τους οδηγήσει από την κατάσταση της φθοράς στην σωτηρία και την αθανασία. Επομένως, ήταν αναπόφευκτο οι θεραπείες του Χριστού να αξιοποιηθούν ποικιλοτρόπως από τους αγίους Πατέρες, για να ερμηνεύσουν τις Γραφές, να ορθοτομήσουν το λόγο της αληθείας, να συμβουλεύσουν τους πιστούς και να παραγάγουν πλούσιο θεολογικό έργο.