Το Δίκαιο Διανοητικής Ιδιοκτησίας, όπως έχει διαμορφωθεί στην σημερινή ρευστή νομική πραγματικότητα, έχει υιοθετήσει έντονα ένα μοντέλο υπερπροστασίας, στο οποίο πολλές φορές δημιουργούνται και αλληλοκαλυπτόμενα δικαιώματα διανοητικής ιδιοκτησίας, με πολλαπλές επιπτώσεις στην οικονομία, την κοινωνία και τις επιχειρήσεις.
Η τάση περιορισμού, οριοθέτησης και συνύπαρξης των κατ’ ιδίαν δικαιωμάτων τίθεται ως κεντρικός άξονας της μελέτης, μέσω της οποίας προτείνεται ένα αποτελεσματικότερο μοντέλο προστασίας των δικαιωμάτων.