Μια μέρα ακόμη
Μια μέρα ακόμη πλούσιας αναμονής
στον καθρέφτη μου
υποψιάζομαι τα πέπλα κεντημένα με ιστό ολέθριο
κι αυτά τα πεθαμένα λουλούδια, άμοιρα
που χωρίς ενδοιασμό στόλισαν κάποτε τα τούλια
έπρεπε να ξεθυμαίνει μια νότα αίσια
να υποδεικνύουν ίσως τις αναστολές
και των πιο άγριων θηρίων
ω καθρέφτη μου, δες!
Μοιάζω με άγουρο ροδάκινο
πεσμένο απ’ την κακοκαιρία
όμως ετοιμάζω τις θηλιές μου
άσπρες δαντέλες, μαύρες δαντέλες
ξεγλιστρώ στις ρωγμές μου γλυκά
με χτίζω ανθεκτική στα βράχια του μυαλού
τα νύχια μου ωστόσο εύθραυστα
δεν γαντζώνομαι πουθενά.