Και βέβαια τα μαλλιά σου είναι κόκκινα
και τα μάτια σου
άλλοτε πράσινα
και άλλοτε στο χρώμα του μελιού.
Και τα χέρια σου, το μαθαίνεις τώρα,
είναι υπέροχα.

Αγαπημένη μου,
έχουμε όμως αποφασίσει
να μη μιλήσουμε για μας, αυτή τη χρονιά το 1941.
Υπάρχουν οι άνθρωποι,
η χώρα μας,
η πείνα και ο θάνατος,
Ο χωρισμός.
η ελπίδα και η νίκη
και ανάμεσά τους και μαζί με τη χώρα μας,
δεμένοι μ΄ αυτούς,
εμείς οι δυο τη στιγμή αυτή
με το χωρισμό μας
και την αγάπη μας.