Σχέσεις, λοιπόν. Οι σχέσεις είναι σαν το ηλιακό μας σύστημα. Κάποιες φορές είμαστε ο Ήλιος, άλλες ο Πλούτωνας. ’λλες φορές περαστικοί κομήτες και άλλες μοναχικοί αστεροειδείς. Κάποιες σχέσεις μοιάζουν ιδανικές, με κάποιον στον ρόλο του Ηλίου και άλλους στον ρόλο της Γης, στην ιδανική απόσταση για αρμονική συμβίωση. Aλλοτε γινόμαστε ο Ερμής και πλησιάζουμε πολύ κοντά στον Ήλιο, κινδυνεύοντας να καούμε. Κρόνος που έχασε τα δαχτυλίδια του, Αφροδίτη με τοξική ατμόσφαιρα ή μακρινός μοναχικός Ποσειδώνας. Συχνά βλέπουμε κάποιον μεγαλόπρεπο Δία να ξεχνάει τα παιδιά-δορυφόρους του, ή κάποιον πληγωμένο Πλούτωνα να θρηνεί το ότι δεν είναι πλέον πλανήτης.

Οχτώ ιστορίες λοιπόν, μια για κάθε πλανήτη του ηλιακού μας συστήματος. Για λόγους αρχής, ο πρόλογος αφιερώνεται στον Ήλιο. Αφιερώνεται επίσης, σε όλους εκείνους που προσπαθούν να βρουν το φως ή που νιώθουν ότι έχουν χάσει τη λάμψη τους...