Βολεμένη στην πολυτελή και ταυτόχρονα προστατευμένη ζωή που της προσέφεραν οι γονείς της μέχρι την ηλικία των δώδεκα, δεν υπήρχε τρόπος για την Ισμήνη να ξέρει την άλλη όψη του νομίσματος. Έμελλε όμως να τη γνωρίσει με τον πιο σκληρό και απάνθρωπο τρόπο, όταν ήρθε αντιμέτωπη με την απώλεια παραπάνω από μια φορά στη ζωή της και με μια μοίρα που τη δοκίμασε περισσότερο απ’ όσο η ίδια το άξιζε. «Ισμήνη, κορίτσι μου, πρέπει να φανείς δυνατή», της είπε η μητέρα της μέσα από τα δάκρυά της. «Ο μπαμπάς έφυγε για τη γειτονιά των αγγέλων κι εμείς πρέπει να βρούμε τη δύναμη, όσο ακατόρθωτο κι αν φαίνεται τώρα αυτό, να συνεχίσουμε μόνες μας». Όταν το φοβερό αυτό νέο έφτασε στ' αυτιά της Ισμήνης, ήξερε πως ο κόσμος της δε θα ήταν ποτέ ξανά ο ίδιος. Κοίταξε απλώς τη μητέρα της σαν χαμένη, με ένα απέραντο 'γιατί' ζωγραφισμένο στο όμορφο πρόσωπό της. Ένα 'γιατί' που θα ήθελε απλά να το φωνάξει όσο πιο δυνατά μπορούσε σ' εκείνον, ο οποίος αποφάσισε να της στερήσει έναν πατέρα που λάτρευε και να την αναγκάσει να ζει μέσα στον φόβο, την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια. Αρνούμενη όμως να ηττηθεί από τα δυσβάσταχτα δεινά που αντιμετώπιζε, ήταν αποφασισμένη να βρει το φως που θα φώτιζε τα σκοτάδια της. Θα ερχόταν τελικά η λύτρωση και η γαλήνη που απεγνωσμένα αποζητούσε η ψυχή της; Ποιοι θα ήταν οι εχθροί και ποιοι συνοδοιπόροι στον δύσβατο δρόμο που κλήθηκε να βαδίσει;