Μια παθιασμένη ματρόνα και η παραδόπιστη αδερφή της, δυο εραστές της πρώτης -ένας φούρναρης και ένας λοχαγός- και τα «κορίτσια» του μπουρδέλου πρωταγωνιστούν στις "Νεκρές", το κλασικό πλέον αριστούργημα του Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια.

Βασισμένο σε πραγματικά γεγονότα, το μυθιστόρημα παίρνει τη μορφή μιας αξεπέραστης ιλαροτραγωδίας, χάρη στο καυστικό χιούμορ του συγγραφέα ο οποίος αποτυπώνει με μοναδικό τρόπο τη σουρεαλιστική σχεδόν διαφθορά των διαδοχικών κυβερνήσεων που προέκυψαν από τη Μεξικανική Επανάσταση. Η προβοκατόρικη ειρωνεία του Ιμπαργκουενγκόιτια, ο ανευλαβής σαρκασμός του και η αποστασιοποιημένη ματιά του απέναντι στα ανθρώπινα πάθη και τα γραφειοκρατικά λάθη είχαν ως αποτέλεσμα τις διαρκείς ανατυπώσεις και μεταφράσεις του έργου, από το 1977 μέχρι σήμερα, καθιερώνοντάς το ως ένα από τα σημαντικότερα δείγματα της λατινοαμερικάνικης καλτ λογοτεχνίας.

Ο Χόρχε Ιμπαργκουενγκόιτια (1928-1983), έχει χαρακτηριστεί ως ο «κεφάτος Μπαλζάκ» της Μεξικάνικης λογοτεχνίας. Αντιμέτωπος με μια διανοητική παραγωγή που έπασχε από χρόνια σκυθρωπή σοβαροφάνεια, επέλεξε να γίνει με το έργο του ο κατεξοχήν «υπέρμαχος του επαναστατικού αποτελέσματος του γέλιου». Στα μυθιστορήματά του λοιδορεί και αποδομεί «τους τρεις πάνσεπτους θεσμούς της πατρίδας, τον στρατό, τον Πρόεδρο και την Παρθένο της Γουαδελούπης», δείχνοντας να υιοθετεί σε καθένα από αυτά τα λόγια μιας θείας του, σύμφωνα με την οποία: «Η ζωή με προόριζε για να δυστυχήσω, αλλά εμένα δεν μου έκανε κέφι».