ΠΕΙΡΑΙΩΤΙΚΕΣ, ΚΟΚΚΙΝΙΩΤΙΚΕΣ ΚΑΙ ΑΘΩΝΙΤΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

Με τις αλλοτινές αυτές ιστορίες που προσπάθησα να αποτυπώσω στο χαρτί όσο αληθινά μπορούσα -πιστεύω και ελπίζω πως δεν τις αδίκησα-, φύλαξα την ακριβή ελπίδα πως, ίσως, κάποιοι διαβάζοντάς τες να συμφωνήσουν ότι στ αλήθεια γίνεται, κάποτε κάποτε, να βγάζουν φτερά εκείνοι οι άνθρωποι που με τίποτα δεν θα πίστευε κανείς πως θα μπορούσαν ποτέ να σηκωθούν ψηλότερα, πιο πάνω από τους χωμάτινους δρόμους, πιο ψηλά από τη ρουτίνα της ασήμαντης καθημερινής ζωής. Και ακόμη, πως μπορεί οι ιστορίες αυτές ν ανοίξουν και κάποια άλλα μάτια... και να τα θολώσουν, ίσως, από συγκίνηση. Και πως μπορεί ν ανοίξουν λίγο ακόμα και τα άλλα μάτια, εκείνα της ψυχής, τα μονάκριβα, κι έτσι να βλέπουν καλύτερα και τους ανθρώπους και τις ψυχές τους. Και να γεμίσουν λίγο και να πλουτίσουν τη ζωή τους και να ζωντανέψουν πάλι την ελπίδα ότι μπορεί -ακόμα κι όταν δεν το περιμένουν- να γευτούν απροσδόκητα τη χαρά ίσως, την ευτυχία...