Τα δώδεκα διηγήματα της παρούσας έκδοσης εγράφησαν κατά την πενταετία 1988-1993, έκτοτε δε, ουδέν υπήρξε σχετικό... Αυτός είναι και ο λόγος που η συλλογή ονομάστηκε "Αυτά..." Διότι δεν υπάρχουν άλλα.

Αποτελούν μικρά ενσταντανέ, φωτογραφίες χαρακτηριστικές, θα έλεγα, της μικρής μας ζωής, από το στάδιο της εφηβείας μέχρι το γήρας, τη μοναξιά...

Στο τεύχος αυτό εμπεριέχεται μια παλαιότερη συλλογή διηγημάτων που εξεδόθη από τον Δόμο και επιμελήθηκε ο Νίκος Γιανναδάκης, με τίτλο "Τα παρά προσδοκίαν", τίτλο που ευφυώς έδωσε ο Μενέλαος Παρλαμάς. Σε αυτά προσετέθησαν ακόμα επτά διηγήματα, μερικά από τα οποία είχαν δημοσιευτεί πρώτη φορά στις «Ψηφίδες» του "Παλιμψήστου", εξαμηνιαίου περιοδικού με ευρεία απήχηση, πάλι με τη γενικότερη επιμέλεια του Νίκου.

Στα δικά μου τώρα... Τον Κωστή τον συνάντησα ύστερα από χρόνια με αφορμή την επίσκεψή μου στο Μουσείο Εικαστικών Τεχνών Ηρακλείου κατά την περίοδο που φιλοξενούσε την έκθεση ΕΡΩΣ - ΗΡΩΣ. Είχα να τον δω από παιδί. Κι αυτή ήταν η αφορμή, βρίσκοντας μπροστά μας τις αναμνήσεις γύρω από το πρόσωπο του πατέρα μου, να αποφασίσουμε την συγκεκριμένη έκδοση, που άλλο δεν προσφέρει παρά μια αναδρομή στην παρελθούσα εποχή, όπου και δημιουργήθηκαν οι συγκεκριμένες αφηγήσεις.

Τον ευχαριστώ πολύ για τη χαρά που μου έδωσε να επιστρέψω και 'γω μαζί με τους ήρωές του σ' αυτές και να ξαναζήσω ακριβώς την εποχή αυτή που πλέον έχει φύγει ανεπιστρεπτί, αναλαμβάνοντας την επιμέλεια του βιβλίου... Αυτά.