Σε μια μοναδική περίοδο της πρόσφατης ιστορίας της, η Αθήνα παρουσίαζε την όψη μιας εγκαταλελειμμένης πόλης. Εμπειρία νωπή σε όλους, αφού η πρώτη καραντίνα το δίμηνο Μαρτίου – Απριλίου 2020 έγινε κοινό βίωμα και αποτέλεσε τομή για την καθημερινότητα όλων.

Η φωτογράφος Διονυσία Αλεξιάδη ήταν στο κέντρο της Αθήνας εκείνες τις ημέρες της απομόνωσης και είχε την ευκαιρία να το φωτογραφήσει και να απαθανατίσει την απόκοσμη όψη της πόλης.

Ο φακός της κινήθηκε από την Πλατεία Συντάγματος ως την Ακρόπολη και από το Θησείο ως την Ομόνοια. Η Αθήνα προβάλλεται λαμπρή στο αττικό φως. ’δεια όμως από κατοίκους, οχήματα, επισκέπτες. Μια πόλη σαν κινηματογραφικό σκηνικό, μια πρωτεύουσα αγνώριστη.

Οι φωτογραφίες της Διονυσίας Αλεξιάδη ενέχουν την αξία ενός ντοκουμέντου. Αποσπούν εκείνες τις μοναδικές εικόνες της ερημιάς και τις παραδίδουν στο σώμα μιας κοινής ιστορίας. Το προσωπικό της βλέμμα περνάει στο κτήμα της δημόσιας παρακαταθήκης.

Τις φωτογραφίες της Διονυσίας Αλεξιάδη επενδύει με σύντομα κείμενα, εν είδει σχολίου και παρατήρησης, ο συγγραφέας και δημοσιογράφος Νίκος Βατόπουλος. Ειδικευμένος στην νεότερη ιστορία της Αθήνας και στον αστικό πολιτισμό της, ο Νίκος Βατόπουλος συνομιλεί με τις φωτογραφίες της Διονυσίας Αλεξιάδη, ως αφανής συνοδοιπόρος, οργανώνοντας έναν χαμηλόφωνο αθηναϊκό διάλογο.