ΚΕΙΜΕΝΑ ΠΑΡΑ ΤΟΥ ΕΚΛΙΠΟΝΤΟΣ ΕΝΕΣΤΩΤΑ

Κείμενα τα Κακώς. ’φαντη η Ορατότητα
Χωρίς να ελέγχει αν την κοιτάμε δικαιολογημένα με απορία
οι πρώτοι στη σειρά επιλαχόντες θιγόμενοι
Όταν απότομα μας μηδενίζει την κόλλα του μέλλοντος
που διαγράφεται λαμπρό χιαστί κάτω από το αιματηρό στυλό της
Και ως γραφτό άκυρο χαράσσεται ερήμην μας
Αλλά και ποιος ξέρει ακόμα σε ποια διεθνή πύρινη γλώσσα
να μας βρίζει ακαταλαβίστικα
Μέχρι να περάσει το δικό της κάψιμο επάνω μας σώνει και καλά
Μόνο στα τυφλά σημεία με τους δηλωσίες Καιρούς ανά χείρας
θα δεις να μπαίνουν σωρηδόν οι επώδυνες υπογραφές παραδοχής
Ότι ο Χρόνος είναι στη μορφή ένας Νέος Νεκρός αθλητής
που ασκείται ολόγυμνος στην παλαίστρα
Με ένα τόπι
Χάριν προστασίας μνήμης του σχήματος Γη
Αυτόν τον Σημαντικό Πεθαμένο παρακολουθεί
ο Μικρός Υπηρέτης Κόσμος
Και μένει αποσβολωμένος δορυφόρος εκτός κυκλοφορίας
να πάσχει από τον εκλιπόντα Κύριό του
Οπερ μεθερμηνευόμενον εστί Ακαμψία ή αλλιώς
πώς γίνεται να παραβλέψει τον Μέγα Σφαιρικό Φόβο;
Μην τυχόν παγιδευτεί σε όμοια με εκείνον Μοίρα
Και θαφτεί Επιτύμβιος μαζί του
Μέσα στον ίδιο Πεντελικό Μαρμάρινο Θάνατο.