...Συναρμολογούσα ένα παζλ με πολλές παραστάσεις, που τις περισσότερες φορές ήταν αντιφατικές. Μάζευα όσα κομμάτια μπορούσα. Μάζευα εικόνες και στιγμές. Η ανατολή και η δύση, ο κοσμοπολιτισμός και η συντηρητικότητα, η θρησκευτική πίστη και η κοσμικότητα, το ιστορικό βάρος και η ελαφρότητα της στιγμής, το χθες και το σήμερα, όλες οι όψεις μιας και μοναδικής πόλης. Νόμιζα πως έτσι θα έκλεινα έναν έναν τους λογαριασμούς μου με την Πόλη, που λάτρεψα. Λογαριασμούς που εκείνη μου εξόφλησε και με το παραπάνω αλλά που εγώ ένιωθα πως μπορούσε να μου δώσει κι άλλο...

...Ακόμη και σήμερα νομίζω πως δεν έχω φύγει οριστικά. Πως όπου να ναι θα μπούμε στο αυτοκίνητο και με τον Συμεών θα φτάσουμε στην Πόλη, που θα είναι το σπίτι μας! Ευσεβείς πόθοι, αισιόδοξων ανθρώπων που αγαπούν να κάνουν τα όνειρά τους πραγματικότητα...