«Εάν κάποτε πρέπει όλα αυτά που έχω γράψει να χαθούν, ας σωθεί μόνο Το Μοιρολόι» είπε ο Δροσίνης αναφερόμενος στην παρούσα ποιητική σύνθεση. 219 ιαμβικούς δεκαπεντασύλλαβους στίχους αφιερωμένους στην Μορφούλα, την Ευμορφία Κόλλια, τον νεανικό του έρωτα, έγραψε όταν έμαθε ότι την πάντρεψαν με το ζόρι με έναν ξυλέμπορο και ότι πέθανε από μαρασμό. Ήταν η χωριατοπούλα που τον μύησε στην ζωή της υπαίθρου όταν με τον πατέρα του πήγε να γνωρίσει τα κτήματά τους στον Πύργο των Γουβών, στην Βόρεια Εύβοια. Η Μούσα που του ενέπνευσε αυτούς τους γεμάτους λυρισμό στίχους, αυτό το μοναδικής αξίας ποιμενικό ειδύλλιο.