Το βιβλίο παρουσιάζει αφ’ ενός μια σύνθεση στοιχειολογίας, μεθοδολογίας και θεωρίας δικαίου, αφ’ ετέρου τις βασικές φιλοσοφικές στάσεις γύρω από το δίκαιο και τη δικαιοσύνη. Επιλέγεται μια σκοπιά που δεν εξαντλείται στην υπό στενή έννοια θεωρία δικαίου.
Αντιθέτως, η φιλοσοφία δικαίου παρουσιάζεται πέραν αυτής ως μια κατά το δυνατόν εξαντλητική ανάλυση των κρισιμότερων ρευμάτων σκέψης υπό κριτικό πνεύμα. Εκτός από τον θετικισμό ή την ηθικοκρατία τονίζεται ο «κειμενικός» χαρακτήρας του λόγου του δικαίου και η φασματικότητα του αιτήματος της δικαιοσύνης. Ο λόγος της φιλοσοφίας δικαίου προβάλλει, έτσι, τελικά ως ένα «παλίμψηστο» εγχάρακτο από τα ίχνη της Ιστορίας και εν ταυτώ τις ουλές της οδύνης που βίωσαν τα σώματα και οι ψυχές των ανθρώπων.