"Δεν θέλω να γράφω για τα παλιά, για τα ξεχασμένα, για τα τωρινά θέλω. Είναι όμως αυτοί που έφυγαν και που αγαπήσαμε στα παιδικά μας χρόνια, κι έρχονται συχνά στον ύπνο και στον ξύπνιο μας και χτυπούν πορτοπαράθυρα. Κι όταν γράφω κάτι γι αυτούς, είναι σαν το πιάτο με το στάρι που διαβάστηκε το ψυχοσάββατο στον εσπερινό..."

Σαράντα τρία διηγήματα για τα παιδικά χρόνια, την οικογένεια και τη φιλία, για τη δυστυχία και τη φτώχεια, για την αγάπη, το μίσος και το μεγαλείο της ψυχής, για τη ζωή και το θάνατο, αλλά και τον έρωτα, τον απλό, τον μεγάλο και τον ανεκπλήρωτο.

Διαποτισμένες με έντονο συναίσθημα και πινελιές χιούμορ, οι μικρές αυτές ιστορίες είναι σαν γλυκόπικρες αναμνήσεις που ταξιδεύουν στο χρόνο, στο χθες και στο σήμερα, και στα τοπία του χωριού και της πόλης.