Όταν είσαι μικρός, τα πράγματα τα βλέπεις διαφορετικά, το παραδέχομαι, όμως τη στιγμή που άκουσα «τώρα μένουμε σπίτι» θύμωσα πάρα πολύ. Είναι σαν να σε βάζουν τιμωρία για κάτι που δεν έκανες, κι επιπλέον να μην ξέρεις πότε θα τελειώσει. Κι επειδή το σπίτι το μοιραζόμασταν με κάποιους άλλους, αποφασίσαμε να χωριστούμε και να κλειστεί κάθε οικογένεια σ ένα δωμάτιο.
Εμάς μας κληρώθηκε το μπάνιο, που, αν το σκεφτείς, έχει και τα καλά του. Πολύ σύντομα μας φαινόταν σαν παλάτι, παραμυθένιο.
Είχε και μπανιέρα!