Ένα αφιέρωμα στο συναρπαστικό έργο του Στάνλεϊ Κιούμπρικ, είκοσι χρόνια μετά το θάνατό του

Ίσως ο πιο εμβληματικός αμερικανός σκηνοθέτης στην ιστορία του κινηματογράφου, με φανατικούς οπαδούς και ευγνώμονες επιγόνους, με αντιπάλους και διώκτες ακόμα, ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ, αν ζούσε σήμερα θα ήταν ενενήντα ενός κι έχουν περάσει ήδη είκοσι χρόνια από το θάνατό του. Aκόμα κι όσοι έχουν δει λίγο σινεμά, σίγουρα έχουν ακούσει ή είδαν τον Σπάρτακο, τη Λολίτα, την κωμωδία S.O.S. Πεντάγωνο καλεί Μόσχα, το Κουρδιστό πορτοκάλι, τη Λάμψη ή, περισσότεροι ίσως, το 2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος. Οι τελευταίοι μπορεί να έχουν στο νου τους την ιστορία-μύθο των σόσιαλ-μίντια, πως ο Κιούμπρικ ήταν που σκηνοθέτησε στο Χόλιγουντ πλαστή την προσσελήνωση των Αμερικανών με το «Απόλλων 11», το 1969! Ο κινηματογράφος καμιά φορά, γίνεται πιο πιστευτός από την πραγματικότητα. Ή, η πραγματικότητα, όσο πάει και συχνότερα, θυμίζει κινηματογραφική ταινία. Ο Στάνλεϊ Κιούμπρικ ήταν ένας από τους μεγάλους μαΐστορες της τέχνης του. Πόσο όμως γνωρίζουμε πραγματικά το σύνολο του έργο του;

Είκοσι ένας κριτικοί γράφουν στην παρούσα έκδοση της Πανελλήνιας Ένωσης Κριτικών Κινηματογράφου (ΠΕΚΚ), η οποία συνοδεύει το αφιέρωμα στα είκοσι χρόνια από το θάνατο του σκηνοθέτη, από το 32ο Πανόραμα Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, και μας δίνει μια καλή ευκαιρία για να ξαναδούμε, με κριτική ματιά, όλες του τις ταινίες, το άγνωστο φωτογραφικό του έργο και ιδιαίτερες όψεις από το σινεμά του δημιουργού που αγαπήσαμε.