Το βιβλίο ρίχνει μια νέα ματιά στην αθηναϊκή δημοκρατία των κλασικών χρόνων, από τα τέλη του 6ου αιώνα μέχρι το 322 π.Χ., διερευνώντας την κακή πολιτειακή συμπεριφορά τόσο ως κοινωνική πραγματικότητα όσο και ως ιδέα.

Οι Αθηναίοι πολίτες καλούνταν να στηρίξουν την πόλη τους οποιαδήποτε στιγμή τούς ζητηθεί, προσφέροντας τις στρατιωτικές τους υπηρεσίες, καθώς και οικονομική ενίσχυση. Αυτά τα καθήκοντα ήταν θεμελια¬κής σημασίας για το πώς οι Αθηναίοι αντιλαμβάνονταν την έννοια του πολίτη και τη σχέση του με την πολιτεία, και η συνεπής εκπλήρωσή τους ήταν απαραίτητη για τη συλλογική ευδοκίμηση της πόλης. Ωστόσο, οι αρχαίες πηγές είναι γεμάτες μομφές εναντίον ιδιωτών που απέφευγαν αυτές τις υποχρεώσεις ή τις επιτελούσαν με πλημμελή τρόπο. Οι καταγγελίες για αποφυγή της στράτευσης, για λιποψυχία στο πεδίο της μάχης, για αποφυγή της χρηματοδότησης πολυέξοδων δημόσιων υπηρεσιών και της καταβολής του πολεμικού φόρου είναι πολύ συχνές.

Εξετάζοντας τη φύση και το εύρος της κακής πολιτειακής συμπεριφοράς, καθώς και τους θεσμικούς και ιδεολογικούς τρόπους με τους οποίους η πόλη αντιμετώπισε αυτό το φαινόμενο, η μελέτη αποσκοπεί στο να φωτίσει τη σχέση πόλης-πολίτη στο πλαίσιο της αθηναϊκής δημοκρατίας και κατ’ επέκταση το ευρύτερο ζήτημα των εντάσεων που αναπτύσσονται ανάμεσα στα ατομικά συμφέροντα και τη δημόσια εξουσία στις ανθρώπινες κοινωνίες.