ΣΚΛΑΒΟΙ ΤΩΝ ΠΕΙΡΑΤΩΝ

Τον 14ο αιώνα οι Τούρκοι έχουν καταλάβει σχεδόν ολόκληρη τη Μικρά Ασία. Εμιράτα ξεφυτρώνουν εδώ και κει, που προσπαθούν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους έχοντας συνεχείς συγκρούσεις με τις δυνάμεις του Βυζαντίου. Οι Τούρκοι επεκτείνονται και στη θάλασσα, αρχικά με ρεσάλτα από τη στεριά σε μικρά σκάφη και σιγά-βιγά γιγαντώνονται και γίνονται αιμοβόροι πειρατές, κύριοι μεγάλων γαλερών.

Την εποχή που Κυβερνήτης της Μυτιλήνης είναι ο γιος του πρώτου Αυθέντη της, Γενοβέζου έμπορου-πειρατή Φραγκίσκου Γατελούζου, το βράδυ μιας Μεγάλης Παρασκευής, τούρκοι πειρατές εξορμούν εναντίον ενός παραθαλάσσιου χωριού του Κόλπου Καλλονής και αιχμαλωτίζουν όλο το εκκλησίασμα του ναού που παρακολουθούσε τα Aγια Πάθη του Χριστού. Δυο αδέλφια είναι μέσα στους άμοιρους σκλάβους, που χωρίζονται βίαια και γνωρίζουν μεγάλες ταλαιπωρίες μακριά απ' την πατρίδα τους. Θέτουν ως σκοπό της ζωής τους να ξανασμίξουν, αψηφώντας τις οδυνηρές περιπέτειες που τους επιφυλάσσει η μοίρα...

Παράλληλα με τη μυθοπλασία, ξεδιπλώνεται σε αδρές γραμμές το φαινόμενο της πειρατείας στο Αρχιπέλαγος, στην ’σπρη Θάλασσα και γενικά στη Μεσόγειο: Οι συγκρούσεις ανάμεσα στις θαλασσοκράτειρες πόλεις-κράτη Γένοβα και Βενετία, ο ανταγωνισμός τους για τα πλούσια αγαθά της Ανατολής, από την Κρήτη έως τον Εύξεινο Πόντο, που αποκτούν με όρους εμπορίου αλλά, κυρίως, με τη βία.

Ένα από τα εμπορεύσιμα αγαθά για τα οποία, ανταγωνίζονται, Γενοβέζοι, Βενετοί και Τούρκοι, είναι οι σκλάβοι. Μια γλαφυρή αφήγηση για τους όρους λειτουργίας και τη φρικτή εικόνα του σκλαβοπάζαρου της Αμμοχώστου, δείχνει την ανθρώπινη αναλγησία μπροστά στο κέρδος και τη δύναμη.

Κι όλα αυτά, καθώς η μεγάλη και ένδοξη Αυτοκρατορία του Βυζαντίου φθείνει και οδεύει προς το τέλος της, μέσα σε ανταγωνισμούς, δολοπλοκίες και παράταιρες συμμαχίες με τους εχθρούς του κράτους.