ΜΙΑ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΚΗ ΔΙΕΡΕΥΝΗΣΗ

Η εκπαιδευτική πολιτική σχετίζεται άμεσα και έμμεσα με το κοινωνικό, πολιτικό, ιδεολογικό και οικονομικό πλαίσιο στο οποίο εκπονείται, ενώ διαμορφώνεται και εφαρμόζεται από πρόσωπα, φορείς και ομάδες ενδιαφέροντος με διαφορετικό βαθμό επίδρασης. Σε κάποιες περιπτώσεις συνδέεται με τις επιλογές ενός ατόμου ή μιας ομάδας προσώπων και σε άλλες συνιστά ένα ολοκληρωμένο πλάνο δράσης, απόρροια μιας συλλογικής προσπάθειας. Φορέας άσκησης εκπαιδευτικής πολιτικής υπήρξε το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, το οποίο διαχρονικά αποτέλεσε τον παλαιότερο και μακροβιότερο επιστημονικό και συμβουλευτικό φορέα αναφορικά με θέματα παιδείας.

Η παρούσα μελέτη έχει ως αντικείμενο πραγμάτευσης και συζήτησης το θεσμό του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου, ο οποίος εξετάζεται θεωρητικά και εμπειρικά. Τη θεωρητική ανάλυση του ευρύτερου πλαισίου και βασικών πτυχών του θεσμού συμπληρώνει μια ποιοτική ερευνητική προσέγγιση. Διερευνώνται απόψεις διατελεσάντων προέδρων του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου για τον ίδιο το θεσμό. Ειδικότερα, μέσω ημι-δομημένων συνεντεύξεων καταγράφονται οι απόψεις των προέδρων για τη φυσιογνωμία, την οργάνωση και λειτουργία, το έργο, το πλαίσιο συνεργασίας και τη συμβολή του θεσμού στο χώρο της εκπαίδευσης.

Η ανάλυση του υλικού έγινε με τη μέθοδο της ποιοτικής ανάλυσης περιεχομένου. Οι διαπιστώσεις που προέκυψαν προβάλλουν μια εικόνα του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου. Συνιστούν μια συνολική αποτίμηση ενός πολυετούς και πολύπλευρου θεσμού που συνέβαλλε στην υλοποίηση της εκάστοτε εκπαιδευτικής πολιτικής, την υποστήριξη των εκπαιδευτικών μεταρρυθμίσεων, καθώς και την προώθηση και εισαγωγή καινοτομιών στο χώρο της εκπαίδευσης.