ΑΘΗΝΑ 1940, ΒΕΡΟΛΙΝΟ 2016

Τι ήταν αυτό που συνέδεε την Ελληνίδα, φοιτήτρια του χημικού, Λέλα Λιαργκόβα, με τον αντιφασίστα, αριστερό, Βερολινέζο στρατιώτη, Βέρνερ Βίλμερ, από το Τάγμα Ανεπιθύμητων 999, τότε στην κατοχική Αθήνα;

Τι είναι αυτό που συνδέει τον Ελληνογερμανό διδακτορικό φοιτητή Ιστορίας στο Ελεύθερο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, Σεμπάστιαν Λιαργκόβα, με τον, αγωνιστή, διανοούμενο και μόνιμο κάτοικο Εξαρχείων, Μανώλη Εύσημο, στην Ελλάδα της οικονομικής κρίσης;

Τι ήταν επίσης αυτό που συνέδεσε αλλά και συνεχίζει να συνδέει τον Έλληνα, ορκωτό μεταφραστή της Γερμανικής Πρεσβείας Θησέα Κατράκη, και τον Σουηδό επιτετραμμένο του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού, Πωλ Σον, από την κατεχόμενη και γερμανοκρατούμενη ελληνική πρωτεύουσα, με τον μεταπτυχιακό Ελβετό φοιτητή Κλάους Τσίμερλιν και τους ακροδεξιούς δολοφόνους Πιτ και Ντάνιελ από την σημερινή μεγαλούπολη της Γερμανίας;

Είναι δυνατόν η διδασκαλία του μαθήματος "Η γέννηση και η εξέλιξη του Ευρωπαϊκού Φασισμού", στο Πανεπιστήμιο του Βερολίνου, να επαναφέρει στους πρωταγωνιστές του σήμερα, διχόνοιες, μίση και απώλειες, που είχαν επιτελεστεί, και που θεωρητικά έχουν ξεπεραστεί;

Θα ήταν ποτέ δυνατόν να οικοδομηθεί ένα κοινό μνημείο νεκρών από τον εμφύλιο; Θα μπορούσαν να υπάρξουν άραγε κοινοί ’γιοι Τόποι; Τελικά η Ιστορία, ή καλύτερα η ανθρώπινη εξέλιξη συντελείται με τα "όχι" ή με τα "ναι";