Mέσα από τον τόμο αυτό, αναδύεται η πολύμορφη και πολυεπίπεδη παρακμή της Ελλάδας και του λαού της που είναι πρωτοφανής.
Όλες οι πλάστρες οι φωνές σβησμένες μες τη χώρα, όπως έλεγε και ο εθνικός μας βάρδος Κωστής Παλαμάς εδώ κι έναν αιώνα στον "Δωδεκάλογό" του.
Κάθε τι το ελληνικό, κάθε τι το πατριωτικό και το εθνικό λοιδορείται και έμμεσα ή άμεσα καταδιώκεται ποικιλοτρόπως και οι ελάχιστοι που το τολμούν κλείνονται στα πολιτικά και κοινωνικά γκέτο της σιωπής και της αποξένωσης. Τους τυλίγει η συνωμοσία της σιωπής.
Μια ομίχλη της παγκοσμιοποιημένης ιδεολογίας επικάθισε στο σώμα της Ελλάδας και εμποδίζει τους Έλληνες να δουν καθαρά τι συμβαίνει και δεν επιτρέπει τις ψυχές τους να σηκωθούν όρθιες.
Χάθηκε η λεβεντιά η ανιδιοτέλεια και η προσφορά στο κοινό συμφέρον και η Ελλάδα θυμίζει την εποχή της παρακμής της Αθηναϊκής Δημοκρατίας του Δ' π.Χ. αιώνος, η οποία την οδήγησε στην υποταγή της στον στρατηλάτη Φίλιππο της Μακεδονίας, όπως τα ιστορικά αυτά γεγονότα αναδεικνύονται μέσα από τα δύο πρόσφατα βιβλία μου. Αυτή η παρακμή, αυτή η χυδαιότητα, αυτή η σάπια κατάσταση βρίσκεται στα χείλη όλων των Ελλήνων, οι οποίοι παρακολουθούν τα γενόμενα και τα λεγόμενα με άφατη παθητικότητα: Δεν οργίζονται, δεν αγανακτούν, δεν διαμαρτύρονται, δεν εξεγήρονται.
Ως αποχαυνομένοι παρακολουθούν τον εθνικό κατήφορο σε κατάσταση εθνικής χλωροφορμίασης. Παρακμή!