Ο Πέρσης ποιητής ψάλλει και παραψάλλει το κρασί. Αλλά όχι όπως οι διάφοροι κρασοπατέρες, οι οποίοι δεν υψούνται πολύ υπεράνω της μετριότητος. Το κρασί είναι, απλούστατα, το σύμβολον του ποιητού, επιζητούντος να πνίξη εις την απόλαυσιν του την μνήμην των ανθρώπινων ματαιοτήτων και αθλιοτήτων και τον σκεπτικισμός και την απαισιοδοξίαν της φιλοσοφίας του.
Κωστής Παλαμάς