Σύντομες μυθοπλασίες, ημερολόγια, σημειώσεις τρίτων, ένας θεατρικού τύπου μονόλογος, αυθιστορήσεις και ψυχολογικά πορτρέτα απαρτίζουν την ανά χείρας συλλογή διηγημάτων του Τάσου Γουδέλη.

Στα αφηγηματικά και στα λιγότερο αφηγηματικά του διηγήματα, ο συγγραφέας δίνει την πρωτοκαθεδρία στη γλώσσα και στα υφολογικά σχήματα ή τεχνάσματα, ενώ ο τρόπος που αναδύεται το νόημα στα κείμενά του έχει ιδιαίτερη σημασία για τον αναγνώστη. Στα λιγότερο αφηγηματικά του κείμενα ο Τ.Γ. αποσταθεροποιεί το νόημα, χωρίς να προσφεύγει στη ρητορική της αυτόματης γραφής. Το σχήμα του, αντίθετα με ό,τι συμβαίνει στη ρεαλιστική γραφή, εδώ χάνει το περίγραμμά του, γίνεται ρευστό και διαχέεται σαν μια άλως που εκκρεμεί πάνω από έναν στοιχειώδη, όμως ευκρινή μύθο, ενώ η δυναμική του δεν εξαντλείται στην ευγλωττία των λέξεων αλλά στη χαλαρή συμπλοκή τους, στο «μεταξύ» τους, στο λεγόμενο «κενό».
Γιώργος Αριστηνός