Απ την αρχή του χρόνου και του φωτός, η Πνοή του Μεγάλου Δημιουργού έδωσε τις δυνάμεις και τις δυνατότητες μιας εξελικτικής πορείας όλων των υπάρξεων, σε μια διαρκή πορεία απ το καλό στο καλύτερο. Έτσι, όλα βρίσκονταν σε μια κατάσταση ειρηνικής συνύπαρξης και αλληλοσυμπλήρωσης. Τα ένστικτα της επιβίωσης ήταν εναρμονισμένα με τον σεβασμό στην ζωή και η τροφική αλυσίδα είχε σαν βάση την ανάγκη για την ευχαρίστηση της προσφοράς απ την μια ύπαρξη στην άλλη. Η έννοια του κακού ήταν άγνωστη και δεν μπορούσε να βρίσκεται στη νόηση οποιασδήποτε υλικής ή άυλης ύπαρξης. Όμως, η υπέρτατη αγαθότητα του Μεγάλου Δημιουργού, που δεν θέλησε να βάλει κανένα φραγμό στην ελευθερία βούλησης της κάθε ύπαρξης, αποτέλεσε και την χαραμάδα απ όπου εισχώρησε το κακό στον κόσμο. Μάλιστα, το ξεκίνημα έγινε από τον Αρχάγγελο Εωσφόρο, που είχε την φροντίδα φύλαξης των κρυστάλλων του φωτός και της καταγραφής των πεπραγμένων της πρώτης φάσης της ζωής κάθε ύπαρξης. Μετά απ αυτό, οι σκοτεινές σκέψεις ανάδειξαν πρωτόγνωρα συναισθήματα αντιπαλότητας, που εισχώρησαν σαν δηλητήριο σ ένα κομμάτι του Συμπαντικού οργανισμού, βάζοντας σε κίνδυνο την αρμονία και την ισορροπία που υπήρχε στους κόσμους του φωτός. Από τότε οι μάχες αυτού του πολέμου συνεχίζονται ανελέητα.