ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΑΥΤΟ μου αρέσει να το σκέφτομαι σαν έναν κήπο. Τα διηγήματά του, ενώ τα φύτεψα χώρια, όσο ο μίσχος τους ψηλώνει τόσο μπλέκονται μεταξύ τους δημιουργώντας την εντύπωση πως τελικά πρόκειται για ένα μονάχα δέντρο. Το δέντρο αυτό θα μπορούσε ίσως να ήταν ένα μυθιστόρημα. Στις ρίζες του θα ήταν θαμμένος ο Εραστής της Λαίδης Τσάτερλυ. Σπαρμένα στο χώμα βρίσκονται κι άλλα λογοτεχνικά έργα του παρελθόντος. Οι ήρωές τους σηκώνονται, ίδια φαντάσματα, και καθρεφτίζονται στις σελίδες του βιβλίου μας σαν να μη θέλουν να χωνέψουν πως είναι μόνο λίπασμα γι' αυτόν τον κήπο.
Ε.Μ.

Οι Χυδαίες ορχιδέες αποτελούνται από έντεκα διηγήματα που το καθένα τους συνομιλεί με ένα γνωστό λογοτεχνικό έργο, αναδεικνύοντας έτσι τη διακειμενικότητα σε θεμελιώδες συστατικό στοιχείο του κειμένου. Βασικό θέμα του βιβλίου αποτελεί η ταυτότητα των χαρακτήρων, ο τρόπος με τον οποίο διαμορφώνεται, μεταβάλλεται ή ανατρέπεται? παράλληλα αναπτύσσονται και άλλα θέματα, όπως οι διαφορετικές εκδοχές της σεξουαλικότητας, οι δεσμοί και τα δεσμά του αίματος, η τέχνη και η αντανάκλασή της στην πραγματικότητα. Οι ήρωες μπαινοβγαίνουν από τη μια ιστορία στην άλλη, φέρνοντας κάθε φορά στο φως κι από μια καινούργια ψηφίδα μιας τοιχογραφίας που έχει θρυμματιστεί. Τα θραύσματα συνδυάζονται από τη συγγραφέα έτσι ώστε, σε κάθε γύρισμα του καλειδοσκοπικού αυτού βιβλίου, να σχηματίζεται κι από μια νέα, μοναδική εικόνα.