Η συλλογή αυτή εδώ αποτελεί μια δοκιμή υπέρβασης από τον συμβατικό λόγο της καθημερινότητας στον ποιητικό λόγο της μοναδικής στιγμής. Πιστεύοντας πως το ποίημα είναι μια πράξη επί της ουσίας και όχι μια πολύ καλή αντιγραφή, επιχειρείται η απόδοση της μοναδικότητας τόσο στο πρώτο μέρος με τα σονέτα όσο και στο δεύτερο με τα υπόλοιπα ποιήματα. Μια τέτοια υπέρβαση πραγματοποιείται από τη μια με την κατάργηση όλων των κανόνων κάθε μορφής κι από την άλλη με την πιο αβίαστη επιλογή της λέξης. Κάθε στίχος και κάθε λέξη αποτελεί το αποτέλεσμα της υπέρβασης. Ξεριζώνεις την καρδιά σου για να πεις αυτό που δε λέγεται, να εκφράσεις το άφατο, το άρρητο. Χαρακτηριστικός κι ο τίτλος της συλλογής. H επιλογή εξάλλου του σονέτου ως τρόπου γραφής αποτελεί ακόμη μια δοκιμή να μπει ο υπερβατικός λόγος μέσα σε κάποια όρια προκειμένου να αναδειχτούν οι αντοχές του.