Ο Λευτέρης ταξιδεύει και πλάι του μπαρκάρει η ζωή. Ο Μαΐστρος, ο Γαρμπής και η Τραμουντάνα τού φέρνουν μαντάτα από τα σπίτια που έστησε και ρήμαξε. Η Λένη ξέμεινε να φυλάει τη μάνα στο Μεσολόγγι, εκεί που σκοτώθηκε ο πατέρας στον Εμφύλιο. Η Ρήνα έφυγε νύχτα για να πετάξει, απάτριδο πουλί, μέχρι την Πράγα. Ταξίδια, καραβίσιες φιλίες, λατρεμένες πατρίδες από τα Μελανήσια και την Αυστραλία μέχρι την Ουρουγουάη, την Αργεντινή και τη Βοστώνη, μια αναγκαία μετακίνηση ή μήπως ένας δερβίσικος χορός γύρω από τον άξονά σου, ναυτικέ; Τα χαμένα πουλιά του Εμφυλίου, τα ερημοπούλια που τρομαγμένα πέταξαν από τις κορφές του Γράμμου, θα ξαναβρούν το δρόμο της επιστροφής. Η άλλη πατρίδα που βύζαξαν ζωή θα μείνει όμως για πάντα κλειδωμένη στις πορφυρές πτυχές της καρδιάς τους. Στερημένα μα και περήφανα θα βρουν άραγε τη θέση τους στην Ελλάδα της Μεταπολίτευσης; Τελικά, κορώνα ή γράμματα, όπως και να στραφταλίσει στον ήλιο το στοίχημά σου, μόνο η ίδια η ζωή ξέρει να διαλέγει το σοφότερο μονοπάτι.