Το εν λόγω βιβλίο αποτελεί μια απόπειρα επιστημονικής καταγραφής και ανάλυσης του δημόσιου δια-λόγου γύρω από το πρώτο «μνημόνιο», όπως αυτός εκφράστηκε μέσω δηλώσεων πολιτικών εκπροσώπων κοινοβουλευτικών κομμάτων και δημοσιογράφων.

Θεωρητική αφετηρία του βιβλίου αποτελεί η έννοια της προπαγάνδας, η οποία παρουσιάζεται μέσα από ένα ιστορικό και κοινωνικό πρίσμα, για να εφαρμοστεί ερευνητικά στην ανάλυση του πολιτικού και δημοσιογραφικού λόγου όπως αυτός εκφράστηκε μέσα από κυρίαρχα τηλεοπτικά και διαδικτυακά μέσα ενημέρωσης το διάστημα Φεβρουαρίου- Ιουνίου 2010, σε μια εξαιρετικά κρίσιμη πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά περίοδο της σύγχρονης ιστορίας.

Από τη διεξαχθείσα έρευνα προκύπτει ότι η προπαγάνδα αποτελεί αναπόσπαστο συστατικό του δημόσιου λόγου επί «επίδικων» θεμάτων, όπως αυτός εκφράζεται από παράγοντες της δημόσιας ζωής και μεταδίδεται από τα μέσα ενημέρωσης.

Παράλληλα, προκύπτουν μια σειρά από στοιχεία αναφορικά με το «είδος» της προπαγάνδας που χρησιμοποιήθηκε από διαφορετικούς ομιλητές, όπως το αν προσπαθούσε να «απευθυνθεί» στο συναίσθημα ή τη λογική των πολιτών, το αν διαφοροποιούνταν ανάλογα με τον κομματικό σχηματισμό ή την ιδιότητα του ομιλητή ή αν εν τέλει το «μνημόνιο» παρουσιάστηκε στο κοινό από τα ΜΜΕ με τρόπο που να ανταποκρίνεται στο πραγματικό του περιεχόμενο ή όχι.

Το βιβλίο αυτό αποτελεί μια απόπειρα προσέγγισης των τάσεων που διαμορφώνονται στην εκφορά του σύγχρονου δημόσιου λόγου από τα ηλεκτρονικά ΜΜΕ, μια εκφορά που εν τέλει φανερώνει σε μεγάλο βαθμό έλλειψη ορθολογισμού και κριτικής προσέγγισης των σύγχρονων προβλημάτων και έχει συμβάλει αποφασιστικά στη δημιουργία κλίματος πόλωσης και φανατισμού που διέπει το δημόσιο διάλογο και την κοινωνία.