"Ως παιδί καθόμουν με τις ώρες στον κήπο κι έπλαθα ιστορίες από διαφορετικά σύμπαντα και διαφορετικούς κόσμους και μερικές φορές και από διαφορετικούς πλανήτες. [...] Πήγαινα στη Β' Γυμνασίου, ήμουνα δηλαδή αρκετά μικρός, και τη θυμάμαι [μια σκύλα Σκωτσέζα καθηγήτρια] να κρατά ψηλά στο χέρι της ένα γραπτό μου και να λέει σε όλη την τάξη: "Αυτό το έγραψε ο Χρήστος Τσιόλκας. Είναι πρόστυχο!" Και το 'σκίσε...".
"Θυμάμαι ένα νεαρό νιόπαντρο ζευγάρι Ελλήνων που έμεναν στο ίδιο σπίτι με τους γονείς μου, κι εγώ συνήθιζα να κάνω μπανιστήρι από την κλειδαρότρυπα για να δω τι ακριβώς κάνανε... Διότι η αίσθηση της φιληδονίας άρχισε από πολύ νωρίς - πριν καλά-καλά συνειδητοποιήσω τι ήταν στύση, πριν έχω ονειρώξεις...".

"Ήξερα ότι δεν είχα πλέον πίστη, γι' αυτό κι έγινα άθεος. Τότε ήταν που άρχισα να διάγω μια σεξουαλική ζωή. ’ρχισα να πηγαίνω στα πάρκα και στις δημόσιες τουαλέτες και να παίρνω ναρκωτικά, από την ηλικία των δεκαπέντε-δεκάξι. [...] Έζησα σ' ένα ιδιαίτερο είδος κόσμου που δεν είναι ένας καθημερινός κόσμος. [...] Το σημαντικότερο πράγμα για μένα στη ζωή είναι να προσπαθώ, καθημερινά, να γίνομαι καλύτερος συγγραφέας και καλύτερος άνθρωπος".