Στο δικό μου ημεροδρόμιο
η ποίηση βάφεται την κάθε στιγμή
αφήνομαι απλά στα ίχνη της
αναζητώντας τη Λέξη
εκείνη τη μεγάλη,
που ψηλώνει με το Φως...
σ' αυτό το μικρό σκαλάκι
που τώρα κάθομαι
ταπεινός υπηρέτης της,
με δέος αντικρίζω
τ' απέραντό της νόημα
ψηλά απ' τις βουνοκορφές
έρχονται οι Αλήθειες
υγροποιημένα ποιήματα
στα μάτια μας
βουτάν γοργόφτερα στων δειλινών
τα χρώματα
πεθαίνουν, ζουν, ονειρεύονται..
ανασταίνονται