Αθήνα, 2012. Μια ηλικιωμένη Eλληνίδα δασκάλα, με καταγωγή από τον Πόντο, ζει μόνη και αισθάνεται ξένη στον τόπο όπου γεννήθηκε, μεγάλωσε, εργάστηκε και έκανε τη δική της οικογένεια. Φοβάται να βγει από το σπίτι της, φοβάται να ζήσει μια κανονική ζωή εξαιτίας των ξένων που έχουν «καταλάβει» τη γειτονιά της. Στον απέναντι δρόμο ζει ένα κορίτσι, προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν. Κι αυτό επίσης ζει στο φόβο και βιώνει αντίστοιχα τη μοναξιά που νιώθει κάθε πρόσφυγας. Όταν η μοναξιά γίνεται αφόρητη, η ηλικιωμένη γυναίκα αισθάνεται πως η ζωή δεν έχει αξία αν δε μοιράζεσαι την καθημερινότητα με άλλους ανθρώπους. Σκαρφίζεται ένα κόλπο, γνωρίζεται με τη μικρή και έτσι αναπτύσσεται μια ανθρώπινη σχέση ανάμεσά τους…

Μια ιστορία που θα μπορούσε να είναι αληθινή? ένα εξαιρετικό βιβλίο-καθρέφτης της σύγχρονης ελληνικής κοινωνίας.