Η Εύα Palmer και η Natalie Clifford Barney περνούν τις καλοκαιρινές τους διακοπές στο Bar Harbor του Maine. Το πλοίο που τις φέρνει στο νησί λέγεται «Σαπφώ». Σαν αλλοπαρμένες νύμφες τρέχουν γυμνές στις παραλίες, σαν σύγχρονες αμαζόνες χάνονται με τ' άλογά τους στο δάσος. Όταν ξαποσταίνουν, απαγγέλλουν ποιήματα και ανακαλύπτουν το Συμπόσιο του Πλάτωνα. Τα βράδια χορεύουν νωχελικά στις κοσμικές εκδηλώσεις προκαλώντας τα ανδρικά βλέμματα. Το χειμώνα επιστρέφουν στις καλλιτεχνικές και κοσμικές τους ασχολίες και ανταλλάσσουν γράμματα. Στο βιβλίο αυτό δημοσιεύονται όσα γράμματα της Εύας βρέθηκαν στο αρχείο της Natalie στο Παρίσι.

Τα γράμματα αυτά, γραμμένα με ύφος λόγιο και συγκρατημένο στην αρχή, αποκαλύπτουν σιγά σιγά τις διακυμάνσεις μιας ευγενικής ψυχής κι ενός εκλεπτυσμένου πνεύματος, που προσπαθεί να χειραφετηθεί από τα όρια μιας πουριτανικής κοινωνίας και να βιώσει το πάθος της «πέρα από τα τείχη των συμβάσεων», που «μοιάζουν με τη σκεπαστή γέφυρα του θανάτου». Οι δυο κοπέλες δραπετεύουν στην παρισινή Λέσβο, όπου ανταλλάσσουν billets doux. Η Εύα προσπαθεί να βγει στη γαλλική σκηνή, αλλά προσκρούει στα παρασκήνια. Στην κρίσιμη αυτή καμπή γνωρίζει το ζεύγος Duncan, που της υπόσχεται μια εναλλακτική διέξοδο για τη ζωή και την τέχνη της. Έρχεται μαζί τους στην Ελλάδα. Γοητεύεται από «τη χώρα, το λαό, τη γλώσσα», αλλά και από το νεαρό ποιητή 'Αγγελο Σικελιανό. Ανταποκρίνεται στο «κάλεσμα στη ζωή» και αποδεσμεύεται σταδιακά από τις εξαρτήσεις της - και πάλι μέσα από γράμματα.