Κέρδισε την πρώτη -ίσως και την πιο κρίσιμη- μάχη του ο Μικρός Πρίγκιπας, αλλά δεν ισχυριζόταν πως είχε υποτάξει τελεσίδικα το μίσος, την αντιπαλότητα, την εκμετάλλευση και την αχαριστία!

Ο Τρούθυ πάλεψε σκληρά για να δαμάσει, να εξουδετερώσει και τελικά να θυσιάσει την ''αισθηματική του έκρηξη'', ώστε απερίσπαστος να συνεχίζει τον αγώνα για την εδραίωση, την εφαρμογή ιδανικών συνθηκών στην ''πραγματικότητα''. Με τη συμπεριφορά του αυτή δίδαξε πως η ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ απαιτεί θυσίες που πρέπει να είναι ανάλογες με το ύψος των φιλοδοξιών του κάθε Δημιουργού.

Ο Μικρός Πρίγκιπας απέδειξε πως τίποτα δεν είναι τυχαίο. Η τύχη είναι συνάρτηση και όχι σύμπτωση παραγόντων. Η ατυχία είναι η ανεξέλεγκτη. Η τύχη παραμονεύει έξω από τα σχολεία για να ''αρπάξει τα... τυχερά θύματά της'', ενώ αντίθετα η ατυχία, που δεν είχε ποτέ συγκεκριμένο κυνηγότοπο, δρα ανεξέλεγκτα ραγίζοντας καρδιές, συντρίβοντας κρανία ή αναλαμβάνοντας τη διαδικασία αποστολής υπάρξεων στην ανυπαρξία...