Και μόνο τώρα, που τα μαλλιά του άρχιζαν να ασπρίζουν, αγάπησε πραγματικά - για πρώτη φορά στη ζωή του. Η 'Αννα Σεργκέεβνα κι αυτός αγαπιόνταν σαν δυο πρόσωπα πολύ κοντινά, σαν συγγενείς, σαν ανδρόγυνο, σαν τρυφεροί φίλοι τους φαινόταν ότι η μοίρα τούς είχε προορίσει τον έναν για τον άλλον, και δεν μπορούσαν να καταλάβουν πώς ήταν δυνατόν να έχει εκείνος γυναίκα κι εκείνη σύζυγο έμοιαζαν σαν ένα ζευγάρι αποδημητικά πουλιά, αρσενικό και θηλυκό, που τα είχαν αιχμαλωτίσει και υποχρεώσει να ζουν μέσα σε χωριστά κλουβιά. Συγχώρησαν ο ένας στον άλλον όλα όσα τους έκαναν να ντρέπονται στο παρελθόν, συγχώρησαν όλα τα τωρινά, και αισθάνονταν πως η αγάπη τους τούς είχε αλλάξει και τους δύο.

Αν και έχουν περάσει παραπάνω από εκατό χρόνια από το θάνατό του, ο 'Αντον Τσέχωφ παραμένει ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς όλων των εποχών. Η «κυρία με το σκυλάκι», αριστοκράτισσα από την επαρχία, συναντά έναν Μοσχοβίτη φιλόλογο στη Γιάλτα. Ανάμεσα στους δυο παντρεμένους ξεκινά ένας δεσμός που μοιάζει να είναι προϊόν της ρομαντικής ατμόσφαιρας του παραθαλάσσιου θέρετρου. Η λογική επιβάλλει τη διάλυσή του με την επιστροφή στην πεζή πραγματικότητα. Ωστόσο ο Ντμίτρι Γκούρωφ διαπιστώνει πως αυτή η γυναίκα έχει κάτι που δεν τον αφήνει να την ξεχάσει.

Στο γνωστότερο και, ίσως το αρτιότερο, διήγημά του ο Τσέχωφ αναλύει αριστοτεχνικά την ένταση των συναισθημάτων και την αλλαγή στην καρδιά και τη συμπεριφορά των δύο πρωταγωνιστών, δημιουργώντας μια αξέχαστη ιστορία παθιασμένου έρωτα.