Μια ηλικιωμένη γυναίκα ζει μόνη στο σπίτι της στην εσθονική επαρχία. Η χώρα απόκτησε την ανεξαρτησία της έναν χρόνο πριν και η αναδιάρθρωση του συστήματος βρίσκεται σε εξέλιξη. Την καθημερινότητα της ηλικιωμένης γυναίκας διακόπτει μια εικοσάχρονη κοπέλα, η Ζάρα, που βρίσκεται λιπόθυμη στην αυλή της. Όταν ανακτά τις αισθήσεις της, η Ζάρα της εξηγεί ότι βρέθηκε εκεί στην προσπάθειά της να το σκάσει από τον βίαιο άντρα της. H αλήθεια όμως είναι ότι δραπέτευσε από Ρώσους εμπόρους λευκής σάρκας για τους οποίους δούλευε στο Βερολίνο. Όπως και η αλήθεια για την Αλίιδε, την ηλικιωμένη γυναίκα, είναι ότι δεν είναι μια απλή αγρότισα -Μέσω της ιστορίας των δύο γυναικών (που ξετυλίγεται με αλλεπάλληλες αναδρομές μέσα από τη μορφή ενός γρήγορου θρίλερ) η Όξανεν αποκαλύπτει ένα τερατώδες πλέγμα συνενοχής, συγκάλυψης, προδοσίας και εμφύλιας βαρβαρότητας που η ιστορική συγκυρία επέβαλε σ' έναν λαό, τον εσθονικό, πολύ κοντά στη δική μας εμφύλια εμπειρία μετά τον Παγκόσμιο πόλεμο. Κάτω απ' αυτό το ενοχικό πλέγμα οι δύο γυναίκες διανύουν την ιστορική απόσταση της Κάθαρσης: ανάμεσα στην εκκαθάριση (με όλες τις έννοιες) και τον προσωπικό εξαγνισμό επανακαθορίζοντας με γενναιότητα την αντίσταση στην ασύλληπτη βαρβαρότητα του εικοστού αιώνα.