Τα δύο αυτά έργα του Fuller δίνουν την πληρέστερη ανάλυση για την κατανόηση του διαμορφωτικού ρόλου του πολέμου στο ιστορικό γίγνεσθαι από την αρχαιότητα μέχρι τις μέρες μας. Για το αν ο πόλεμος αποτελεί αναγκαίο παράγοντα στην εξέλιξη της ανθρωπότητας μπορεί να υπάρξουν διαφωνίες, αλλά ένα γεγονός που δεν μπορεί να αμφισβητηθεί είναι ότι, ξεκινώντας από τα αρχαιότερα στοιχεία που έχουμε για τον άνθρωπο και φτάνοντας μέχρι την τωρινή εποχή, ο πόλεμος ήταν η κυρίαρχη ενασχόλησή του. Ουδέποτε έχει υπάρξει κάποια περίοδος της ανθρώπινης ιστορίας εντελώς απαλλαγμένη από τον πόλεμο, και σπανίως έχει περάσει πάνω από μία γενιά χωρίς να υπάρξει μια μεγάλη σύγκρουση: οι μεγάλοι πόλεμοι εμφανίζονται σχεδόν τόσο τακτικά όσο οι παλίρροιες.

Αυτό καθίσταται ακόμη πιο εμφανές όταν ένας πολιτισμός γερνά και αρχίζει να παρακμάζει, όπως φαίνεται ότι συμβαίνει στον δικό μας παγκόσμιο βιομηχανικό πολιτισμό. Ενώ πριν από μερικές γενιές ο πόλεμος γινόταν αποδεκτός ως εργαλείο πολιτικής, ολοένα και περισσότερο γίνεται ο ίδιος πολιτική. Σήμερα ζούμε σε μια κατάσταση «πολεμοκρατίας» - μια κατάσταση όπου ο πόλεμος κυριαρχεί πάνω σε όλες τις άλλες ανθρώπινες δραστηριότητες. Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει πόσο θα κρατήσει αυτή η ένταση, καθώς και εάν υπάρχει μια σαφής απάντηση σε αυτή ή εάν είναι μοιραίο να καταλήξει τυφλά από μόνη της σε ένα τέλος. Παρά ταύτα, ένα είναι σίγουρο: όσο περισσότερο μελετούμε την ιστορία του πολέμου, τόσο περισσότερο θα είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τον ίδιο τον πόλεμο.