Ο ανθρωπολόγος David Graeber, το Μάη του 2005 κρίνεται ανεπιθύμητος από το πανεπιστήμιο του Γέιλ όπου δίδασκε, εξαιτίας της συμμετοχής του στο κίνημα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση, όπως ατυχώς αποδόθηκε από τους καπηλευτές και επικριτές του, το αντισυστημικό κίνημα της Β. Αμερικής.

Επίσημη αφορμή ήταν η δημόσια υπεράσπιση φοιτήτρια που είχε μόλις αποβληθεί από το πανεπιστήμιο. Αιτία; Η σύμπραξή της στην οργάνωση σωματείου φοιτητών, πράγμα που απαγορεύεται στα εκπαιδευτικά ιδρύματα των Η.Π.Α.

Το ανά χείρας κείμενο είναι διττά σημαντικό. Αποτελεί αφενός μια εκτεταμένη γενεαλογία της αναρχικής, κύριας, συνιστώσας του κινήματος αυτού, και ταυτόχρονα μια διαύγαση των διαδικασιών και αντιλήψεων που το συνέχουν.

Αφετέρου, ο συγγραφέας θέτει το ζήτημα της σχέσης που πρέπει να έχει ένας ακαδημαϊκός με το αντικείμενό του, με τη γνώση εν γένει, καθώς και με την κοινωνία μέσα στην οποία είναι ενταγμένος. Στόχος δύσκολος, πόσο μάλλον όταν από τη μια μεριά κυριαρχεί ο δήθεν ουδέτερος επιστημονισμός των ειδικών και από την άλλη, μια διάχυτη ενάντια στη θεωρία αοριστολογία που αναπτύσσεται στα ριζοσπαστικά κινήματα.