Το βιβλίο αυτό μιλάει για το γνήσιο και το (τα) αντίγραφο (-α), το οικείο και το ξένο, για τη φιλοξενία, την κληρονομία και το δώρο. Μπορεί να διαβαστεί ως μια απόρριψη του βάρους που συνεπάγεται ένα ανεπιθύμητο και αζήτητο δώρο, το δώρο του ''έντεχνου λαϊκού τραγουδιού'' και τη ''υψηλής συνιστώσας'' της εθνικής απόλαυσης. Ή, ως μια επιτελεστική δήλωση αποποίησης κληρονομιάς αλλά και ανάδειξης / αποδοχής άλλων, εναλλακτικών ή και ανταγωνιστικών κληρονομιών.