Βιώνοντας ο Λουκιανός τα μηνύματα του καιρού του, μιας εποχής παρακμής και κοινωνικής ανισότητας, ήλθε σε σκληρή αντιπαράθεση μ' αυτήν. Ως πιο αποτελεσματικό και συνεπές με την ψυχική του δομή όπλο, βρήκε τη σάτιρα, την πολεμική.

Ο Λουκιανός ωστόσο, δεν είναι ούτε μηδενιστής ούτε η κριτική του είναι στείρα. Παρά τις υπερβολές του, κινείται μέσα σ' ένα κλίμα πνευματικής υγείας. Κατηγορεί τους εκμαυλιστές της σκέψης, των πολιτικών θεσμών και παράλληλα τονίζει τις σωστές, κατά την αντίληψή του, εκδοχές τους, προβάλλοντας ανθρώπινους τύπους με θετική δράση.